Άρθρα

Τι είναι το διάστρεμμα της ποδοκνημικής και πώς δημιουργείται;

Η λέξη «διάστρεμμα» είναι αρχαία ελληνική, προερχόμενη από το ρήμα «διαστρέφω» (διά + στρέφω = διαστρεβλώνω, παραμορφώνω). Συγκεκριμένα διάστρεμμα είναι η βίαιη διάταση ή ρήξη μαλακών μορίων, συνδέσμων, θυλάκου και σπάνια μυών που συγκρατούν μια άρθρωση. Τ α διαστρέμματα των κάτω άκρων και συγκεκριμένα της ποδοκνημικής είναι τα πιο συχνά. Στην περιοχή της ποδοκνημικής τα διαστρέμματα συμβαίνουν κυρίως στον αστράγαλο με πιο συχνό το διάστρεμμα στην έξω επιφάνεια του αστραγάλου επηρεάζοτας συνήθως τους περονιαίους μύες.

Ταξινόμηση διαστρεμμάτων

• Πρώτου βαθμού όπου υπάρχει απλή διάταση του συνδεσμού όχι ρήξη
• Δευτέρου βαθμού όπου έχουμε μερική ρήξη των ινών του συνδέσμου, περίπου το 50% των συνδεσμικών ινών
• Τρίτου Βαθμού όπου υπάρχει πλήρης ρήξη του συνδέσμου που μπορεί να προκαλέσει πλήρη αστάθεια της άρθρωσης

 Κλινική εικόνα

• Διόγκωση και οίδημα της άρθρωσης
• Εκχύμωση
• Τοπικός πόνος
• Περιορισμός κινητικότητας, χωλότητα, δυσκαμψία

Η διάγνωση πρέπει να γίνεται με ακτινολογικό έλεγχο και μαγνητική τομογραφία (MRI), Τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής αποτελούν το πιο συχνό τραυματισμό και μάλιστα υπολογίζεται ότι το 50% των ασθενών που θα υποστούν το διάστρεμμα θα το υποστεί πολλές φορές και μάλιστα και στα δυο πόδια. Συνήθως τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής εμφανίζονται μετά από απώλεια ισορροπίας στο περπάτημα ή στο τρέξιμο σε ανώμαλο έδαφος. Ακόμα, μπορεί να προκληθού μετά από τραυματισμό σε αθλήματα όπως το τένις, το μπάσκετ, το ποδόσφαιρό όπου απαιτείται συνεχής, συχνή αλλά και απότομη αλλαγή της κατεύθυνσης του σώματος. Επίσης βασική αιτία για το διάστρεμμα είναι και η απώλεια ισορροπίας όταν στηριζόμαστε πάνω στην ποδοκνημική άρθρωση.

Αντιμετώπιση διαστρεμμάτων ποδοκνημικής

 Η αντιμετώπιση των διαστρεμμάτων ανάλογα τον βαθμό τους πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή. Στόχοι σε κάθε είδος διαστρέμματος είναι η απορρόφηση του οιδήματος, η ανακούφιση από τον πόνο και η διατήρηση της μυϊκής ισχύος.

Στα πρώτου βαθμού διαστρέμματα εφαρμόζεται ελαστική, πιεστική επίδεση, ανάρροπη θέση, κρυοθεραπεία, ελαστική ταινία kinesio tape και η κινησιοθεραπεία εφαρμόζεται άμεσα για 2 εβδομάδες. Ο ασθενής λοιπόν ακολουθεί συντηρητική θεραπεία διατηρώντας το άκρο σε ανάρροπη θέση για 48 ώρες και τοποθετεί πάγο 4 με 5 φορές την ημέρα όχι πανω από 10 λεπτά. Ο ασθενείς πρέπει από την αρχή να εκτελεί τις κινήσεις της ποδοκνημικής ενεργητικά (Πελματιαία, ραχιαία κάμψη) για να απορροφηθεί το οίδημα πιο εύκολα και να βελτιωθεί η αιματική ροή. Τις επόμενες μέρες και ανάλογα τα επίπεδα του πόνου η φυσικοθεραπεία συνεχίζεται με ενεργητικές ασκήσεις, ασκήσεις ισορροπίας, ιδιοδεκτικότητας και ασκήσεις αντίστασης με τη χρήση βάρους ή λάστιχου. Πολύ σημαντική στην σωστή αποκατάσταση όλων των διαστρεμμάτων της ποδοκνημικής είναι η σωστή εκμάθηση της βάδισης και η χρήση, αν χρειάζεται, ειδικών πελμάτων ανάλογα των ασθενή. Η σωστή βάδιση είναι σημαντική όχι μόνο για την πλήρη αποκατάσταση των διαστρεμμάτων αλλά και για την πρόληψη συνοδών παθήσεων όπως μυοσκελετικοί πόνο στη μέση το γόνατο και το ισχίο απο λάθος στάση του σώματος. Σε δεύτερο βαθμό διαστρέμματα η άρθρωση συνήθως ακινητοποιείται σε κνημο-ποδικό γύψο για 2 εβδομάδες, η βάδιση γίνεται με βακτηρίες και μερική φόρτιση. και μετά ξεκινά η κινησιοθεραπεία. Τις επόμενες 4 εβδομάδες γίνεται στην ποδοκνημική ελαστική πιεστική επίδεση. Ακολουθούμε τα ίδια βήματα όπως και στου πρώτου βαθμού διαστρέμματα για την απορρόφηση του οιδήματος (παγοθεραπεία, ανάρροπη θέση, επίδεσμος στα επόμενα στάδια) και στην κινησιοθεραπεία. Μετά το πέρας των 6 εβδομάδων ο ασθενής υποβάλλεται σε πρόγραμμα κινητοποίησης και την 8^η εβδομάδα ξεκινάει η ενδυνάμωση. Προσοχή πρέπει να δίνεται στον πόνο και το οίδημα κατα τη διάρκεια των ασκήσεων. Στα διαστρέμματα τρίτου βαθμού χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση και ακολουθεί πάλι ακινητοποίηση με χρόνο ανάλογα τη βαρύτητα του διαστρέμματος, κινητοποίηση και ενδυνάμωση με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή. Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αρθροσκόπηση της ποδοκνημικής για τον έλεγχο τυχών ενδοαρθρικών κακώσεων και την αντιμετώπιση τους. Ακολουθεί συραφή και ανακατασκευή των συνδέσμων που έχουν την ρήξη. Η χειρουργική αποκατάσταση ακολουθείται απαραίτητα από εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης.

Στάδια θεραπείας

• Protection (προστασία): Παύση κάθε δραστηριότητας και αποφυγή φόρτισης.
• Rest (ανάπαυση): Αποφόρτιση.
• Ice (παγοθεραπεία): Ειδικά στην περίπτωση πρηξίματος, παγοθεραπεία για 15-290 λεπτά.
• Compression (επίδεση): Μπορεί να μειώσει το πρήξιμο και τα αιματώματα και να περιορίσει την κινητικότητα της άρθρωσης.
• Elevation (ανάρροπη θέση του άκρου ποδός): Βοηθά στον περιορισμό του πρηξίματος και των αιματωμάτων.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για τα διαστρέμματα:

• Αυξημένο σωματικό βάρος
• Κακή επιλογή υποδημάτων
• Απουσία άσκησης
• Κακός αγωνιστικός χώρος
• Έλλειψη ή λανθασμένη προθέρμανση πρίν από τον αγώνα ή την άθληση
• Κακή ισορροπία και συντονισμός του ποδιού λόγω προηγούμενου τραυματισμού ή προδιαθεσικού παράγοντα όπως χρόνια οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Απουσία επαρκής άσκησης

Πρόληψη των διαστρεμμάτων ποιες είναι οι  χρυσές συμβουλές για να τα αποφύγετε

• Σωστό και επαρκή ζέσταμα πριν την άθληση ή τους αγώνες
• Χρήση ειδικών επιδέσμων και kinesio tape σε αγώνες αλλά και άθληση αν υπάρχει ιστορικό χρόνιου διαστρέμματος
• Σωστή ενδυνάμωση όλων το μυϊκών αλυσίδων για καλή ισορροπία και σταθερότητα στην ποδοκνημική
• Σωστά υποδήματα για καλή σταθερότητα και της ποδοκνημικής αλλά και της πυελικής ζώνης για σωστή βάδιση
• Βελτίωση της τεχνικής για τους επαγγελματίες, αλλά και για τους ερασιτέχνες αθλητές

Η ρήξη μηνίσκου είναι ένας συχνός τραυματισμός που συμβαίνει τόσο σε νεαρές (20 -40) όσο και σε μεγαλύτερες ηλικίες (50-75). Συνήθως οφείλεται σε έμμεσο τραυματισμό και συγκεκριμένα προκαλείται μετά από απότομη στροφική κίνηση. Σε νεαρές ηλικίες συμβαίνει συνήθως μετά από αθλητικές δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενες στροφικές κινήσεις στο γόνατο όπως στο ποδόσφαιρό, το μπάσκετ, το μπαλέτο. Στις μεγαλύτερες ηλικίες τις περισσότερες φορές προϋπάρχει εκφυλισμός στην άρθρωση του γόνατος (οστεοαρθρίτιδα) ή προηγούμενος τραυματισμός που μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη του μηνίσκου ακόμα και σε απλές καθημερινές δραστηριότητες (ανέβασμα, κατέβασμα σκάλας, περπάτημα σε ανώμαλο έδαφος κλπ.).

Η χρησιμότητα και ο ρόλος των μηνίσκων είναι πολύ σημαντικά για την άρθρωση του γόνατος και πριν μιλήσουμε για τη θεραπεία πρέπει να κατανοήσουμε τη σημασία τους. Ακόμα είναι σημαντικό να τονίσουμε την σημασία των μηνίσκων για την μελλοντική εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας. Συγκεκριμένα σε περιπτώσεις ρήξεις του μηνίσκου αυξάνεται κατα πολύ ο κίνδυνος εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο στο μέλλον γι’ αυτό και η σωστή αντιμετώπισή της ρήξης τόσο χειρουργικά όσο και φυσιοθεραπευτικά είναι πολύ σημαντική και μακροχρόνια για την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Έχουμε δυο μηνίσκους τον έσω και τον έξω που βρίσκονται ανατομικά ανάμεσα στις αρθρικές επιφάνειες των μηριαίων και κνημιαίων κονδύλων. Το σχήμα τους είναι σαν μισοφέγγαρο και είναι «κατασκευές» από κολλαγόνο φτιαγμένες.

Λειτουργίες των μηνίσκων:

• Είναι υπεύθυνοι για τη μεταφορά φορτίων από τον μηρό στην κνήμη και γενικότερα από την άρθρωση του γόνατος στην άρθρωση του ποδιού. Συγκεκριμένα το μεγαλύτερο φορτίο μεταφέρεται κατά την κάμψη (το 85% και το 50% όταν το γόνατο είναι σε έκταση.
• Συμβάλλουν στην σταθερότητα του γόνατος
• Μειώνουν τους κραδασμούς στο γόνατο επειδή λειτουργούν σαν «αμορτισερ» αυτοκινήτου στην άρθρωση
• Μειώνουν την τριβή μεταξύ κνήμης και μηρού διότι αυξάνουν την επιφάνεια επαφής μεταξύ των δυο αρθρικών επιφανειών
• Λιπαίνουν την άρθρωση

Όταν λοιπόν έχουν ρήξη του μηνίσκου ( μερική ή ολική) η λειτουργικότητά τους μειώνεται και έχει ως αποτέλεσμα  όχι μόνο τον πόνο στην περιοχή του γόνατος αλλά επηρεάζονται και οι υπόλοιπες αρθρώσεις όπως το ισχίο, η ποδοκνημική αλλά και η μέση λόγω της όχι ισότιμης κατανομής των φορτίων από το γόνατο σε αυτές και το αντίθετο.

Συμπτώματα της ρήξης μηνίσκου:

• Πόνος στην περιοχή του γόνατος συνήθως εσωτερικά ή εξωτερικά αναλόγως το ποιος μηνίσκος έχει τραυματιστεί
• Οίδημα συνήθως σε οξύ τραυματισμό όχι τόσο σε χρόνιο ή εκφυλιστικής φύσεως
• Πόνος σε δραστηριότητες κυρίως στροφικές ( απότομη στροφική κίνηση στο περπάτημα ή σε αθλητική δραστηριότητα)
• Αίσθηση ότι το γόνατο κάποιες φορές «μπλοκάρει» ή «κλειδώνει» και δεν μπορεί να γίνει καμία κίνηση

Διάγνωση ρήξης μηνίσκου:

Η διάγνωση γίνεται και από την κλινική εικόνα και ειδικά ορθοπεδικά τεστ κατα τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης είτε από τον ορθοπεδικό είτε από τον φυσικοθεραπευτή αλλά και με τη χρήση μαγνητική τομογραφίας (MRI) όπου μπορούμε να δούμε με λεπτομέρεια τα μαλακά μόρια και το είδος της ρήξης του μηνίσκου.

 Πρώτες βοήθειες σε οξύ τραυματισμό του μηνίσκου:

• Παγοθεραπεία για 10-15 λεπτά για μείωση του οιδήματος αλλά και του πόνου
• Μείωση των δραστηριοτήτων που αυξάνουν τον πόνο
• Προσαρμογή με την βοήθεια του φυσικοθεραπευτή των καθημερινών δραστηριοτήτων με τέτοιο τρόπο που να μην επιβαρύνεται η άρθρωση του γόνατος και να αυξάνεται ο πόνος
• Επικοινωνία με τον φυσικοθεραπευτή και τον ορθοπεδικό για την σωστή αντιμετώπιση και θεραπεία στα επόμενα στάδια

Στα επόμενα στάδια και ανάλογα την βαρύτητα του τραυματισμού των μηνίσκων αλλά και τους στόχους του ασθενή (αθλητής, ηλικία, δραστηριότητες) η θεραπεία μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική.

Η συντηρητική θεραπεία συμπεριλαμβάνει τη χρήση φαρμακευτικής αγωγής από τον ορθοπεδικό ιατρό που έχει ως στόχο τη μείωση του πόνου (παυσίπονα) και της φλεγμονής αν υπάρχει (αντιφλεγμονώδη), χρήση ενέσιμων υλικών όπως κορτιζόνη, PRP(βλαστοκύτταρα) και τη φυσικοθεραπεία που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στη συντηρητική θεραπεία αλλά και στην αποκατάσταση μετά παό πιθανό χειρουργείο στο μηνίσκο.

Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει είτε την αφαίρεση μέρους του μηνίσκου αρθροσκοπικά είτε τη συρραφή του αν και εφόσον ενδείκνυται. Συνήθως σε νεαρές ηλικίες και λόγω των στόχων του χειρουργείου ανάλογα με τις δραστηριότητες η χειρουργική παρέμβαση ενδείκνυται κυρίως σε ολική ρήξη μηνίσκου. Σε μεγαλύτερες ηλικίες δοκιμάζεται η συντηρητική θεραπεία πρώτα για 2-4 μήνες και αν δεν μειωθούν τα συμτπώματα τότε καταφεύγουμε σε χειρουργική παρέμβαση. Όπως και στην συντηρητική αντιμετώπιση έτσι και στην χειρουργική άμεσο ρόλο παίζει η φυσικοθεραπεία για την σωστή και πλήρη αποκατάσταση του ασθενή και την επανένταξή του στις δραστηριότητες του.

Φυσιοθεραπευτική προσέγγιση στην ρήξη μηνίσκου:

Πρώτα στάδια φυσικοθεραπείας :

Ο στόχος στα πρώτα στάδια είναι η μείωση του πόνου και του οιδήματος γι’ αυτό και μπορούν να  χρησιμοποιηθούν στις θεραπείες οι παρακάτω μέθοδοι φυσικοθεραπείας:

• Ηλεκτροθεραπεία
• Θεραπευτικός υπέρηχος
• Θεραπευτικό tape (kinesio tape)
• Βελονισμός
• Θεραπεία με ραδιοσυχνότητες (Tecar therapy) με στόχο την γρηγορότερη επούλωση
• Επίδεση αν χρειάζεται για σταθερότητα του γόνατος
• Μάλαξη στους μύες της περιοχής για μείωση της δυσκαμψίας και καλύτερη λειτουργικότητα της άρθρωσης
• Χειροπρακτική στις γύρω αρθρώσεις για καλύτερη λειτουργικότητα
• Ισομετρικές ασκήσεις για το γόνατο

https://www.freepik.com/free-photo/electroacupuncture-dry-with-needle-female-knee_1492617.htm#page=1&query=knee%20treatment&position=4

Δεύτερο στάδιο φυσικοθεραπείας :

Εφόσον ο πόνος και το οίδημα μειωθεί ακολουθεί το στάδιο της αποκατάστασης το οποίο είναι μέρος της θεραπείας σε ρήξη μηνίσκου είτε αντιμετωπιστεί χειρουργικά είτε συντηρητικά. Η αποκατάσταση περιλαμβάνει τόσο ασκήσεις κλειστής αλυσίδας αρχικά για να σταθεροποιηθεί η άρθρωση του γόνατος ενδυναμώνοντας τον τετρακέφαλο μυ και τους οπίσθιους μηριαίους και ανοιχτής αλυσίδας αργότερα όπως και λειτουργικές ασκήσεις, ασκήσεις ισορροπίας και ασκήσεις προσομοίωσης στα τελευταία στάδια της αποκατάστασης. Είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι του ασθενή για να δημιουργηθεί από τον φυσικοθεραπευτή το κατάλληλο κλινικό πρόγραμμα αποκατάστασης.

Ενδεικτικά ασκήσεις που χρησιμοποιούνται σε ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μετά από ρήξη μηνίσκου είναι:

• Η άσκηση γέφυρα που προσφέρει καλό έλεγχο στο γόνατο και συγκεκριμένα στην έκταση και κάμψη του χωρίς να επιβαρύνεται η άρθρωση
• Άρση του μέλους σε ύπτια θέση για ενεργοποίηση του τετρακέφαλου
• Κάμψη-έκταση του γόνατος σε καθιστή θέση που προσφέρει έλεγχο στην κίνηση του γόνατος και μειώνει την επιβάρυνση της άρθρωσης
• Διάταση των οπίσθιων μηριαίων είτε στην όρθια είτε στην πρηνή θέση
• Καθίσματα στην όρθια θέση με τη χρήση μπάλας του Πιλάτες στη μέση ακουμπισμένη στο τοίχο για έλεγχο της κίνησης
• Μονοποδική στήριξη για ισορροπία
• Μονοποδική στήριξη και καθίσματα στο ένα πόδι
• Καθίσματα στο ένα πόδι σε σκαλί πάλι έχοντας τον έλεγχο της κίνησης κρατώντας ένα ραβδί στο ένα χέρι για καλή ισορροπία

Προσοχή πρέπει να δίνεται όμως στο ποιες ασκήσεις θα γίνονται σε κάθε στάδιο της αποκατάστασης. Δεν πρέπει να δοκιμάσουμε καμία από τις παραπάνω ασκήσεις χωρίς τη συμβουλή και την κατάλληλη καθοδήγηση από τον φυσικοθεραπευτή μας διότι υπάρχει ο κίνδυνος επιβάρυνσης της άρθρωσης και αύξησης του πόνου.

Ο ώμος ή αλλιώς γληνοβραχιόνια άρθρωση έχει τη μεγαλύτερη κινητικότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες αρθρώσεις. Αυτή του η ιδιότητα έχει το πλεονέκτημα να μπορούμε να κινούμε τον ώμο μας προς πολλές τις κατευθύνσεις αλλά και το μειονέκτημα να είναι ο ώμος επιρρεπής σε τραυματισμού κυρίως σε εξαρθρώσεις. Εξάρθρωση στον ώμο έχουμε συνήθως σε αθλητές νεαρής ηλικίας μετά από κάποιο τραυματισμό και σε μεγαλύτερες ηλικίες συνήθως μετά από πτώση με το χέρι σε υπερέκταση. Τα εξαρθρώματα του ώμου γίνονται συχνά και συγκεκριμένα κυμαίνονται από 11.5-26.2 ανά 100.000 άτομα τον χρόνο (Leroux et al., 2014) και εμφανίζονται συνήθως σε νεαρές ηλικίες κάτω των 40 ετών.

https://www.freepik.com/free-photo/3d-render-male-figure-with-close-up-shoulder-joint_1195200.htm#page=1&query=shoulder%20&position=0

Τα εξαρθρώματα του ώμου χωρίζονται σε 3 μεγάλες κατηγορίες και 2 υποκατηγορίες:

Μεγάλες κατηγορίες

1. Πρόσθιο εξάρθρωμα
2. Οπίσθιο εξάρθρωμα
3. Κάθετο εξάρθρωμα (Luxatio Erecta)

Το πιο συχνό εξάρθρωμα είναι το πρόσθιο το οποίο χωρίζεται σε δυο υποκατηγορίες:

• Οξύ τραυματικό εξάρθρωμα
• Επαναλαμβανόμενο τραυματικό εξάρθρωμα

Το οξύ πρόσθιο τραυματικό εξάρθρωμα προκαλείται συνήθως από απότομη έξω στροφή και έκταση του ώμου. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και συνοδεύεται τις περισσότερες φορές από τραυματισμό του στροφιαίου πετάλου, των μυών που συμβάλλουν στις στροφικές κινήσεις του ώμου. Μεγαλύτερο από το 50% των ανθρώπων με πρόσθιο εξάρθρωμα ώμου συνοδεύεται από κάποιο τραυματισμό στους στροφείς του ώμου. Τα επαναλαμβανόμενα εξαρθρώματα του ώμου συμβαίνουν πιο πολύ σε νεαρές ηλικίες και μπορεί να οφείλονται είτε σε παλαιότερους τραυματισμούς του ώμου όπως κατάγματα είτε σε  ρήξη στους τένοντες του στροφιαίου πετάλου χρόνιους ή οξείς που έχουν ήδη δημιουργήσει μια αδυναμία και έλλειψη σταθερότητας στον ώμο οπότε είναι πιο εύκολο να εξαρθρωθεί ειδικά αν μιλάμε για έναν νεαρό αθλητή όπως κάποιον που το άθλημα του απαιτεί επαναλαμβανόμενες ρήξεις σφαίρας με τον ώμο. Η συχνότητα επανεμφάνισης εξαρθρώματος του ώμου είναι συχνή με αυξημένο τον αριθμό των πρόσθιων εξαρθρωμάτων (Simonet, 1984).

Συμπτώματα εξαρθρωμένου ώμου μπορεί να είναι:

• Ο τρόπος τραυματισμού (πτώση πάνω στο χέρι ενώ βρίσκεται σε υπερέκταση)
• Έλλειψη κινητικότητας του ώμου λόγω πόνου
• Συγκράτηση του τραυματισμένου μέλους από το υγιές
• Πρήξιμο στην περιοχή του ώμου
• Ο πόνος δεν είναι συνεχής είναι πολύ έντονος και έρχεται και φεύγει
• Αίσθηση ότι βγαίνει ο ώμος από τη θέση και ακούγεται ένας ήχος ‘κλικ’
• Εμφάνιση ατροφίας των μυών του ώμου και αδυναμίας
• Κάποιες φορές αίσθηση μουδιάσματος

Εκτός από τα συμπτώματα και την κλινική εξέταση που περιλαμβάνει ειδικά τεστ για τη διάγνωση του εξαρθρώματος ώμου χρησιμοποιείται και η ακτινογραφία X-Ray.

Αντιμετώπιση εξαρθρώματος ώμου

Η άμεση αντιμετώπιση περιλαμβάνει ανάταξη του ώμου σαν πρώτη γραμμή θεραπείας και αν χρειαστεί μετά ανάλογα τους τραυματισμούς που μπορεί να υπάρχουν στα μαλακά μόρια( μύες, τένοντες, συνδέσμους) και στα οστά ακολουθεί χειρουργείο που γίνεται αρθροσκοπικά από ειδικά εκπαιδευμένο ορθοπεδικό χειρουργό. Το μεγαλύτερο μέρος της θεραπείας ωστόσο είναι η αποκατάσταση που πρέπει να γίνεται από τον φυσικοθεραπευτή και μόνο που έχει τις κατάλληλες και απαραίτητες γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας και θεραπείας.

Η αποκατάσταση χωρίζεται σε στάδια ανάλογα το στάδιο της θεραπείας:

1. Στο οξύ στάδιο χρησιμοποιούνται φυσικά μέσα και φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση του πόνου και του οιδήματος. Συγκεκριμένα η χρήση πάγου για 10 λεπτά τη φορά, αναλγητικά φάρμακα πάντα με τη συμβουλή του ιατρού, ηλεκτροθεραπεία, θεραπευτικός υπέρηχος, χρήση kinesio tape αλλά και βελονισμού είναι κάποια από τα μέσα με τα οποία μπορούμε να μειώσουμε τον πόνο και γενικά τα αρχικά συμπτώματα. Ακόμα παθητικές κινήσεις από ειδικά εκπαιδευμένο φυσικοθεραπευτή και ήπιες ασκήσεις ενεργητικές στις κοντινές αρθρώσεις όπως στον αυχένα, στον αγκώνα και την πηχαιοκαρπική βοηθούν στη διατήρηση της κινητικότητας, της καλής αιμάτωσης και της λειτουργικότητας τόσο των υπόλοιπων αρθρώσεων όσο και της άρθρωσης του ώμου στα όρια βέβαια του πόνου.

2. Στο υποξύ στάδιο όπου ο πόνος είναι μειωμένος και το οίδημα έχει αρχίσει και υποχωρεί ξεκινάμε πάντα με τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή ήπιες υποβοηθούμενες – ενεργητικές ασκήσεις στην άρθρωση του ώμου με στόχο την αύξηση και της λειτουργικότητας αλλά και της δύναμης των μυών της περιοχής. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δίνεται στην καλή ενδυνάμωση και σταθερότητα των μυών του στροφιαίου πετάλου επειδή αυτοί επηρεάζονται άμεσα λόγω της θέσης αλλά και της λειτουργίας του
3. Στο τελικό στάδιο συνεχίζουμε με ασκήσεις ενεργητικές στην άρθρωση του ώμου και χρησιμοποιούμε και λάστιχα αλλά και βάρη ανάλογα την φυσική κατάσταση του ασθενή. Είναι σημαντικό πλέον σε αυτό το στάδιο να βάλουμε στο πρόγραμμα ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας, ισορροπίας και λειτουργικές ασκήσεις χρησιμοποιώντας τις μυϊκές αλυσίδες που βρίσκονται κοντά στην περιοχή του ώμου.

Το σωστό και φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης είναι πολύ σημαντικό τόσο για την εξάλειψη των συμπτωμάτων μετά από το εξάρθρωμα ώμου (Πόνος, αδυναμία, έλλειψη ελέγχου) όσο και για την μείωση των πιθανοτήτων επανεμφάνισης του εξαρθρώματος. Συγκεκριμένα, τελευταίες έρευνες έδειξαν πως η αποκατάσταση με τη βοήθεια ειδικού εκπαιδευμένου φυσικοθεραπευτή είχε καλύτερα αποτελέσματα σε ασθενείς με εξάρθρωμα ώμου σε σχέση με ένα συνηθισμένο πρόγραμμα ενδυνάμωσης  στο σπίτι (Eshog, 2020). Για την ακρίβεια ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα ασκήσεων, σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε ασθενή, στο οποίο υπήρχαν ασκήσεις ενδυνάμωσης, συγχρονισμού, ισορροπίας, ιδιοδεκτικότητας και λειτουργικές ασκήσεις αποτελεί ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο θεραπείας για τα εξαρθρώματα του ώμου. Επίσης σύμφωνα με αυτήν την έρευνα η συχνότητα των ασκήσεων πρέπει να είναι στα αρχικά στάδια καθημερινή με 2 σετ των 20 επαναλήψεων σε κάθε άσκηση και αργότερα να μειωθεί στις 3 φορές την εβδομάδα. Αυτό όμως είναι ένα ενδεικτικό πρόγραμμα κάθε ασθενής είναι ξεχωριστός και η θεραπεία πρέπει να καθορίζεται μετά από σωστή αξιολόγηση και να διαφέρει από τον έναν στον άλλον ανάλογα τις ανάγκες του.

Όσον αφορά τις χειρουργικές μεθόδους σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες τα αποτελέσματα της θεραπείας μπορεί να είναι καλύτερα αν ένας ασθενής χειρουργηθεί άμεσα μετά από οξύ εξάρθρωμα ώμου και ακολουθήσει μετά την κατάλληλη αποκατάσταση (Kavaja, 2018). Δεν έχει όμως υπάρξει αρκετή έρευνα για να ενισχύσει το ίδιοι και για τα χρόνια ή επαναλαμβανόμενα εξαρθρώματα.

Το οστικό οίδημα ή αλλιώς οίδημα του μυελού των οστών δημιουργείται συνήθως μετά από τραυματισμό στο οστό. Ο τραυματισμός αυτός μπορεί να συνοδεύεται από κάταγμα αλλά μπορεί και όχι. Το οστικό οίδημα είναι λιγότερο σοβαρό από το κάταγμα σαν τραυματισμός από μόνο του.

Όταν ακούμε την λέξη οίδημα το μυαλό μας πάει κατευθύαν στην εικόνα ενός μαύρου και πρισμένου δέρματος. Στην περίπτωση όμως του οστικού οιδήματος αυτό δεν ισχύει.

Το οστό αποτελείται από πολλούς διαφορετικούς ιστούς. Καλύπτεται αρχικά από το περιόστεο και εκεί όπου ενώνονται τα οστά μεταξύ τους υπάρχει ένα στρώμα χόνδρου.Το σημείο αυτό ονομάζεται υποχόνδριο οστό. Μέσα στο οστό στα πιο βαθιά στρώματα υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται μυελός. Περιλαμβάνει τον μυελό των οστών και έναν ινώδη ιστό που ονομάζεται δικτυωτός. Στη περίπτωση του κατάγματος όλος ο δικτυωτός ιστός σπάει ενώ στο οστικό οίδημα υπάρχει τραυματισμός σε ένα μόνο κομμάτι του.

Ο όρος οστικό οίδημα είναι σχετικά καινούργιος και αυτό λόγω του ότι η διαγνωστική μέθοδος της μαγνητικής τομογραφίας (MRI) έχει γίνει γνωστή και αυτή τα τελευταία χρόνια και ο μόνος τρόπος διάγνωσης οστικού οιδήματος είναι η MRI δεν γίνεται με ακτινογραφία όπως τα κατάγματα.

Κατηγορίες οστικού οιδήματος

Τα οστικά οιδήματα διακρίνονται σε׃

• Πρωτοπαθή όπου η βλάβη είναι αγνώστου ή αβέβαιης βλάβης
• Δευτεροπαθή όπου είναι αποτέλεσμα άλλων καταστάσεων όπως φλεγμονή, λοίμωξη,κακοήθεις, τραυματισμοί
• Οστεονέκρωση όπου το οίδημα καταλήγει σε κατάρευση του φλοιού και παραμόρφωση της άρθρωσης και χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση
• Παραδοσιακή οστεοπόρωση μονήρης ή πολλαπλή, Εμφανίζεται κυρίως στο ισχίο αλλά και το γόνατο. Προσβάλλει άτομα από 30-70 ετών χωρίς εμφανή αιτιολογία
• Παροδική οστεοπόρωση εγκυμοσύνης. Προσβάλλει νεαρές εγκύους συνήθως στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και στην γαλουχία

Κλινική εικόνα οστικού οιδήματος

Το πρωτοπαθές οστικό οίδημα εμφανίζεται με πόνο στα κάτω άκρα και κυρίως στο ισχίο, γόνατο, αστράγαλο και άκρο πόδα. Ο ασθενής μπορεί να είναι ασυμπτωματικός σε κάποιες περιπτώσεις και να διαγνωστεί μόνο με μαγνητική τομογραφία (MRI). Όταν όμως υπάρχουν συμπτώματα ο πάσχων αναφέρει πόνο αιφνίδιο πόνο μέτριο ή έντονο που σταδιακά αυξάνεται και επηρεάζει και την λειτουργικότητα του ατόμου όπου δυσκολεύεται στη βάδιση και γενικά στην φόρτιση του μέλους. Κατα τη διάρκεια του ύπνου ο πόνος δεν είναι συχνό φαινόμενο. Συνήθως δεν υπάρχει ιστορικό τραύματος.Στην ψηλάφηση συνήθως υπάρχει πόνος και ιδιαίτερα στην πλήξη με το νευρολογικό σφυρί. Συνήθως το οστικό οίδημα συνοδεύεται από ανταλγική βάδιση και το εύρος κίνησης συνήθως δενν επηρεάζεται αλλά υπάρχει πόνος σε ακραία εύρη.Ακόμα η δύναμη των μυών δεν επηρεάζεται συνήθως.

Αντιμετώπιση οστικού οιδήματος

• Ανάπαυση του μέλους
• Χρήση πάγου συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συγκεκριμένα 10 με 15 λεπτά, κάθε 3-4 ώρες. Ο πάγος χρησιμοποιείται για 2-3 ημέρες από την ημέρα τραυματισμού ή μέχρι να υποχωρήσει το οίδημα.
• Αποφόρτιση μέλους
• Ηλεκτροθεραπεία για την μείωση του πόνου
• Βιατμίνη K και C
• Φυσικοθεραπεία που περιλαμβάνει χρήση ραδιοσυχνότητας και διαμαγνητικής αντλιας
• Λήψη φαρμάκων μείωσης του πόνου
• Η κατανάλωση ενός σημαντικού συστατικού του φρέσκου ανανά η Bromelain είναι ένα πρωτεϊνικό πεπτικό ένζυμο που βοηθά στην θεραπεία ποικίλων τραυματισμών συμπεριλαμβανομένων και των οστικών οιδημάτων.
• Κάποιες φόρες ανάλογα τις συμβουλές του ιατρού συνιστάται περπάτημα με πατερίτσες

Χρόνος Ίασης

Το πόσο γρήγορα θεραπεύεται το οστικό οίδημα εξαρτάται καθαρά από τη σοβαρότητα του αρχικού τραυματισμού αν υπάρχει. Συνήθως όμως Τα συμπτώματα αργούν να υποχωρήσουν και συνήθως διαρκούν από 3-18 μήνες. Πρόσφατη μελέτη των Bocks SS et all βρήκαν σε κάποιες έρευνες πως ο χρόνος αποκατάστασης κυμαίνεται σε 11-16 μήνες follow up με MRI έλεγχο και σε ποσοστό 88% και σε άλλες από 6-12 μήνες.

Ο πόνος στο γόνατο μπορεί να σχετίζεται με πολλές αιτίες, από έναν τραυματισμό μέχρι υπέρχρηση και αρθροπάθειες ή ρευματοπάθειες.

Οι πιο σύνηθες τραυματισμοί στο γόνατο εμφανίζονται στους συνδέσμους (έσω, έξω πλάγιους, πρόσθιο, οπίσθιο χιαστό σύνδεσμο), στους μηνίσκους αλλά και στην άρθρωση του γόνατος είτε από άμεσο τραυματισμό όπως κάταγμα είτε λόγω χρονικότητας μια πάθησης όπως είναι η χονδροπάθεια όπου έχουμε αλλοίωση της άρθρωσης του γόνατος στον χόνδρο με αποτέλεσμα να υπάρχει τριβή και πόνος στις οστικές περιοχές. Ακόμα έχουμε και τις παθήσεις που συμβαίνουν λόγο αλλοίωσης της άρθρωσης του γόνατος με το πέρας της ηλικίας όπως η οστεοαρθρίτιδα αλλά και η ρευματοειδής αρθρίτιδα που είναι μια φλεγμονώδης πάθησης που επηρεάζει κυρίως τα άκρα και συνήθως και τις δυο πλευρές.

Πώς μπορούμε να  αναγνωρίζουμε από πού προέρχεται ο πόνος στο γόνατο;

1. Πόνος από τραυματισμό στην άρθρωση του γόνατος

2. Πόνος χωρίς τραυματισμό

Πρώτες βοήθειες στο σπίτι όταν έχω πόνο στο γόνατο

• Άμεση χρήση πάγου με μια πετσέτα για 10 με 20 λεπτά κάθε 2 με 3 ώρες
• Αποφόρτιση του γόνατος αποφεύγοντας την πλήρη φόρτισή του
• Παυσίπονα σύμφωνα με τις οδηγίες του ιατρού σας
• Επικοινωνία με τον ιατρό και τον φυσικοθεραπευτή σας για τα επόμενα στάδια της θεραπείας σας, αξιολόγηση και θεραπεία

Η φυσικοθεραπεία για τις παθήσεις του γόνατος περιλαμβάνει ανάλογα την αιτιολογία διάφορες μεθόδους θεραπείες όπως:

• Παγοθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία υπέρηχος, lazer,
• Κινησιοθεραπεία με τη χρήση τεχνικών κινητοποίησης όπως manual therapy, Ergon τεχνική, μάλαξη
• Θεραπευτική άσκηση
• Θεραπεία ραδιοσυχνοτήτων TECAR
• Χρήση ειδικής θεραπευτικής ταινίας kinesio tape

Η περιοστίτιδα κνήμης είναι ένας από τους πιο συχνούς τραυματισμούς που εμφανίζεται συνήθως σε δρομείς. Συγκεκριμένα, αποτελεί το 15% των τραυματισμών που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του τρεξίματος και το 60% παθήσεων των κάτω άκρων, είναι δηλαδή αρκετά συχνό φαινόμενο και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης διότι μπορεί να γίνει χρόνια πάθηση και να επηρεάσει πολύ την ποιότητα ζωής του ασθενή. Συνήθως εμφανίζεται μετά από έντονες δραστηριότητες γυμναστικής και είναι αποτέλεσμα υπέχρησης. Ο πόνος εμφανίζεται στο εσωτερικό μέρος της κνήμης  και ορισμένες φορές μπορεί να συνοδεύεται με πόνο κατά τη διάρκεια της ψηλάφησης του πρόσθιου έσω μέρους της κνήμης και κάποιες φορές εμφανίζεται και οίδημα . Η περιοστίτιδα της κνήμης εμφανίζεται κάποιες φορές μαζί με την ατυχή τριάδα της γυναίκας αθλητή και με κάταγμα στην κνήμη.

Παράγοντες που μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση της περιοστίτιδας της κνήμης είναι:

• Τρέξιμο σε μη σταθερές επιφάνειες
• Τρέξιμο παραπάνω από 20 μίλια την εβδομάδα
• Απότομες αλλαγές στο τρέξιμο χωρίς το σωστό ζέσταμα ή προετοιμασία
• Ιστορικό προηγούμενων τραυματισμών στα κάτω άκρα
• Τρέξιμο συνεχόμενα σε ανηφόρες
• Έσω στροφή στην κνήμη με πρηνισμό, Πλατυποδία
• Άσκηση με ακατάλληλα παπούτσια

Κλινική εικόνα

Εμφανίζεται πόνος κατά την ψηλάφηση στο εσωτερικό μέρος της κνήμης και κάποιες φορές οίδημα. Ακόμα στα αρχικά στάδια ο πόνος μειώνεται με το τρέξιμο ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια αυξάνεται μετά από συχνή προπόνηση ή αθλητική δραστηριότητα. Υπάρχει επίσης αδυναμία στην πελματιαία κάμψη του άκρο πόδι, στο Αχίλλειο τένοντα και στους κοιλιακού μύες. Ακόμα πόνος εμφανίζεται στην πελματιαία κάμψη με αντίσταση

Κλινική εξέταση

Η κλινική εξέταση περιλαμβάνει την ψηλάφηση αλλά και ειδικά κλινικά ορθοπεδικά τεστ. Ακόμα η χρήση μαγνητικής τομογραφία (MRI) και ακτινογραφίας μπορεί να χρειαστεί για να αποκλείσουμε άλλες παθήσεις όπως είναι τα κατάγματα κόπωσης, τενοντίτιδες.

Αντιμετώπιση

 Η αντιμετώπιση της περιοστίτιδάς της κνήμης είναι συνήθως συντηρητική με το χειρουργείο να γίνεται πολύ σπάνια και τα αποτελέσματά του δεν είναι και τόσο καλά. Η συντηρητική θεραπεία αποτελείται από φυσικοθεραπεία κατά βάση και διαφοροποίηση των δραστηριοτήτων που δημιούργησαν αρχικά την πάθηση.

Πρώτο στάδιο θεραπείας

• Παγοθεραπεία 3-4 φορές την ημέρα για 10-15 λεπτά και ανάπαυση
• Μείωση ή ακόμα και αποφυγή του τρεξίματος για λίγες εβδομάδες, ανάλογα τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων
• Φαρμακευτική αγωγή συνήθως με αντιφλεγμονώδη σύμφωνα με τις οδηγίες του ιατρού
• Ποδήλατο ή κολύμβηση ως δραστηριότητα στη θέση του τρεξίματος
• Περίδεση ή χρήση του kinesio tape για μείωση του πόνου και καλή κινητικότητα της άρθρωσης του γόνατος αλλά και της ποδοκνημικής
• Πελματογράφημα για την χρήση κατάλληλου υποδήματος

Δεύτερο στάδιο θεραπείας

• Διατάσεις για μείωση του πόνου αλλά και καλή κινητικότητα του γόνατος και της ποδοκνημικής άρθρωσης
• Καλά αθλητικά παπούτσια ή ορθωτικά υποδήματα ανάλογα τις ανάγκες του ασθενή-αθλητή
• Σταδιακή επανένταξη στο τρέξιμο αρχικά σε σταθερή επιφάνεια και αποφυγή ανηφόρας. Όταν το τρέξιμο σε αυτό το στάδιο γίνεται χωρίς κανένα πόνο αρχίζουμε να αυξάνουμε σταδιακά την απόσταση ξεκινώντας από το 50% της αρχικής μας απόστασης πριν τον τραυματισμό.
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης χαμηλής έντασης λειτουργικές ασκήσεις και σταδιακά πλειομετρικές και ασκήσεις προσομοίωσης ανάλογα με τις συμβουλές και την καθοδήγηση του φυσικοθεραπευτή

Συμβουλές για πρόληψη εμφάνισης της περιοστίτιδας της κνήμης

• Αλλαγή παπουτσιών κάθε 200-250 μίλια για τη σωστή απορρόφηση κραδασμών
• Διατάσεις πριν και μετά το τρέξιμο
• Αποφυγή τρεξίματος μόνο σε ανηφόρες, κατηφόρες
• Τρέξιμο σε σταθερές επιφάνειες για αποφυγή πολλών κραδασμών
• Πελματογράφημα για πιθανή χρήση ορθωτικών υποδημάτων αν χρειάζεται
• Σταδιακή αύξηση της έντασης της προπόνησης και της διάρκειας
• Ενδυνάμωση των περονιαίων και κνημιαίων μυών που συμβάλλουν στον υπτιασμό και πρηνισμό του ποδιού. Αν αυτοί οι μύες είναι δυνατοί και η λειτουργία του ποδιού είναι καλή τότε μπορεί να υπάρξει πρόληψη τραυματισμού και εμφάνισης της περιοστίτιδαςης κνήμης.

Δυστυχώς, πολλές φορές ακόμα η φυσικοθεραπεία ταυτίζεται μόνο με τη μάλαξη γεγονός που οδηγεί πολύ κόσμο σε λανθασμένες προσδοκίες όταν επισκέπτονται τον φυσικοθεραπευτή τους. Η φυσικοθεραπεία είναι πολλά παραπάνω από μόνο μάλαξη, είναι  μια από τις  επιστήμες υγείας που προάγει την σωστή κινητικότητα και λειτουργία του σώματός μας με στόχο την άριστη ποιότητα ζωής ανεξαρτήτως ηλικίας και ιατρικού ιστορικού. Ακόμα, οι φυσικοθεραπευτές είναι οι επιστήμονες υγείας που διαθέτουν όλη τη βαθιά και εμπεριστατωμένη γνώση πάνω σε διάφορες παθήσεις, μυοσκελετικές, νευρολογικές, παθήσεις του λεμφικού συστήματος, καρδιοαναπνευστικές παθήσεις  κ.α. και οι πλήρως κατάλληλοι για την αντιμετώπισή τους με την αποτελεσματική άσκηση, λειτουργική αποκατάσταση και τα διάφορα φυσικά μέσα που διαθέτουν για τη μείωση πόνου (Κινητοποίηση αρθρώσεων, μάλαξη, ηλεκτροθεραπεία, μυοπεροτινιακή απελευθέρωση, υδροθεραπεία κ.α). Επίσης, η φυσικοθεραπεία λόγω της άμεσης επαφής με τον ασθενή και τις περισσότερες φορές για μεγάλο χρονικό διάστημα, συμβάλει άμεσα στην βελτίωση και διατήρηση της ισορροπημένης ψυχολογικής υγείας του. Οι φυσικοθεραπευτές λοιπόν είναι οι ‘αφανείς ήρωες της υγείας’ που μέσω της  μείωσης πιθανού πόνου και της βελτίωσης της λειτουργίας του σώματός μας όσο της διατήρησης και αποκατάστασης της κίνησης βοηθούν στην ανεξαρτησία του ατόμου και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του.

Συγκεκριμένοι στόχοι της φυσικοθεραπείας είναι:

• Μείωση πόνου με τα διάφορα φυσικά μέσα και δια χειρός
• Βελτίωση και διατήρηση κινητικότητας, ευλυγισίας και λειτουργικότητας του σώματος
• Βελτίωση και διατήρηση ισορροπίας και δύναμης του σώματος
• Επανεκπαίδευση της βάδισης όπου χρειάζεται
• Λειτουργική αποκατάσταση με ειδικές ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας με στόχο την επανένταξη του ασθενή στις λειτουργίες της καθημερινότητάς του
• Επανεκπαίδευση σωστής στάσης σώματος και εργονομία
• Καλή ψυχολογική κατάσταση του ασθενή για τη αποτελεσματική αντιμετώπιση της πάθησης μέσω ενημέρωσης για τη σημασία της ψυχολογία τόσο σε εγκεφαλικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο και σωστής ενημέρωσης για την πάθηση και τον τρόπο αντιμετώπισης της.

Από το 1951 η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπευτών (World Confederation for Physical Therapy – WCPT) καθιέρωσε την παγκόσμια μέρα φυσικοθεραπείας στης 8 Σεπτεμβρίου. Η μέρα αυτή είναι μια αφορμή για την ενημέρωση όλων των ανθρώπων πάνω στη σημασία της σωστής κίνησης και  άσκησης στη ζωή μας όχι μόνο για την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων αλλά και για την πρόληψή τους. Η φυσικοθεραπεία λοιπόν μπορεί να μας βοηθήσει με τη κατάλληλη καθοδήγηση από σωστά εκπαιδευμένους θεραπευτές να έχουμε ένα υγιές σώμα και να μειώσουμε έτσι  τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας πάθησης. Σε ποιες όμως παθήσεις αναφερόμαστε; Μπορεί η φυσικοθεραπεία να βοηθήσει και σε κακώσεις; Υπάρχουν εξειδικεύσεις όπως και στην ιατρική;

Σαφώς και η φυσικοθεραπεία χωρίζεται σε υποκατηγορίες που μέχρι και σήμερα κάποιες δεν είναι ξεκάθαρες και άλλες είναι ακόμα άγνωστες στους περισσότερους ανθρώπους. Οι υποκατηγορίες είναι , φυσικοθεραπείας για μυοσκελετικές παθήσεις, νευρολογικές, φυσικοθεραπεία για καρδιοαναπνευστικές παθήσεις, φυσικοθεραπεία στην υγεία των γυναικών, παιδιατρική φυσικοθεραπεία, φυσικοθεραπεία σε παθήσεις του λεμφικού συστήματος. Ας δούμε κάθε κατηγορία ξεχωριστά.

Φυσικοθεραπεία σε μυοσκελετικές παθήσεις

Περιλαμβάνει την αντιμετώπιση και αποκατάσταση παθήσεων και κακώσεων του μυϊκού συστήματος όπως:

• Πόνος στη μέση
• Ισχιαλγία
• Οσφυαλγία
• Οσφυοισχιαλγία
• Δισκοπάθεια
• Πόνο στον αυχένα
• Τενοντίτιδες οξείες και χρόνιες
• Σύνδρομο στροφιαίου πετάλου στο ώμο
• Αρθρίτιδα
• Οστεοαρθρίτιδα
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Αποκατάσταση μετά από χειρουργεία όπως μετά από κατάγματα, κακώσεις, ολικές αρθροπλαστικές ισχίου, γόνατος
• Διαστρέμματα στην ποδοκνημική άρθρωση
• Μετατραυματικές κακώσεις μετά από κάποιο άθλημα
• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
• σύνδρομο θωρακικής εξόδου
• Ρήξεις συνδέσμων όπως χιαστού συνδέσμου, μηνίσκου.

 Φυσικοθεραπεία σε νευρολογικές παθήσεις

Περιλαμβάνει την αποκατάσταση νευρολογικών παθήσεων όπως:

• αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (CVA)
• η πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας
• Parkinson
• Κακώσεις των περιφερικών νεύρων, του κρανίου (κρανιοεγκεφαλικές) και του βραχιονίου πλέγματος
• Εγκεφαλική παράλυση
• Duchenne δυστροφία.

Φυσικοθεραπεία στην υγεία των γυναικών

Αντιμετώπιση προβλημάτων των μυών του πυελικού εδάφους που μπορεί να δημιουργηθούν είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είτε μετά είτε μπορεί να δημιουργηθούν σαν συνοδά προβλήματα προηγούμενων ή άλλων παθήσεων ή κακώσεων  όπως :

• Ακράτεια ούρων
• Ακράτεια κοπράνων
• Προπτώσεις πυελικών οργάνων
• Πόνος στο πυελικό έδαφος (Βουλβοδυνία, δυσπαρευνία, επώδυνη ουροδόχος κύστη)
• Πόνος στην σεξουαλική επαφή.

Συγκεκριμένα η φυσικοθεραπεία του πυελικού εδάφους μπορεί να επηρεάζει και τους άντρες όχι μόνο τις γυναίκες απλά είναι πιο συχνό στις γυναίκες λόγω της εγκυμοσύνης και των κινδύνων που περιλαμβάνει όσον αφορά τους μύες του πυελικού εδάφους.

Η φυσικοθεραπεία του πυελικού εδάφους περιλαμβάνει:

• Ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών του πυελικού εδάφους(Kegel
• Χαλάρωση των μυών του πυελικού εδάφους και μείωση των σημείων πυροδότησης(trigger points) αν υπάρχουν που γίνεται ενδοκολπικά και ενδοπρωκτικά και απαιτεί ειδική εκπαίδευση
• Επανεκπαίδευση της καλής λειτουργίας της κύστης και του εντέρου
• Επανεκπαίδευση σωστής στάσης σώματος
• Βιοανάδραση (Biofeedback)
• Νευρομυϊκήηλεκτροδιέγερση
• Balloon training

Παιδιατρική φυσικοθεραπεία

Ασχολείται με φυσικοθεραπεία σε νεογνά μέχρι και εφηβική ηλικία. Συγκεκριμένα ο παιδιατρικός φυσικοθεραπευτής αναλαμβάνει την αποκατάσταση και θεραπεία :

• Αναπτυξιακών διαταραχών – πρόωρα νεογνά, καθυστέρηση κινητκών δεξιοτήτων.
• Μυοσκελετικών προβλημάτων – προβλήματα στάσης, σκολίωση, σύνδρομο υπερευλυγισίας, κατάγματα, κακώσεις μαλακών μορίων, ραιβοϊπποποδία, κάκωση βραχιονίου πλέγματος, ραιβόκρανο και πλαγιοκεφαλίας
• Νευρολογικών διαταραχών- Εγκεφαλική παράλυση, ενδοκρανακές κακώσης, κακώσεις της σπονδυλικής στήλης, γενετικά σύνδρομα.
• Νευρομυικών διαταραχών- Duchenne muscular dystrophy και spinal muscular atrophy

Η παιδιατρική φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει :

• Συμβουλευτική γονέων
• Αμαξίδια, ορθοστάτες, περιπατούρες, νάρθηκες
• Επανεκπαίδευση στάσης
• Εκπαίδευση ισορροπίας και συντονισμού
• Μυική ενδυνάμωσης
• Εκπαίδευση βάδισης
• Kinesiotaping
• Υδροθεραπεία

Φυσικοθεραπεία σε παθήσεις του λεμφικού συστήματος

Είναι η φυσικοθεραπεία που περιλαμβάνει λεμφική παροχέτευση με τα χέρια σε παθήσεις όπως το λεμφοίδημα. Η λεμφική παροχέτευση δεν γίνεται μόνο με τα χέρια μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μηχανήματα όπως Χρήση αντλίας με αεροθάλαμους διαλείπουσας συμπίεσης, EPC External Pneumatic Compression. Είναι μία μπότα με αεροθάλαμους που φουσκώνει και ξεφουσκώνει και αποστραγγίζει το υγρό από το μέλος. Ο φυσικοθεραπευτής εκτώς από τα μηχανήματα και τις τεχνικές χεριού είναι υπεύθυνος και για τη δημιουργία ειδικού προγράμματος ασκήσεων με στόχο την διατήρηση της καλής λεμφικής κυκλοφορίας, την επανεκπαίδευση του μυϊκού συστήματος καθώς και την αύξηση του εύρους της κίνησης.

Όπως διαπιστώνουμε η φυσικοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει άμεσα και αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων και σε διάφορες ηλικίες και ευπαθείς ομάδες αλλά και στην πρόληψη τους. Στόχος κάθε φυσικοθεραπευτή είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων μέσα από τη επίτευξη καλής κινητικότητας, δύναμης του σώματος αλλά και η μείωση του πόνου μέσω των διαφόρων τεχνικών και φυσικών μέσων που διαθέτει.